WKKP na Majdanie

Dwa tygodnie temu po dwóch latach przymiarki wreszcie udało mi się dojechać do konikowego gospodarstwa agroturystycznego położonego we wsi Majdan (gm. Ruciane Nida). Jak co roku od lat bodajże 16stu Państwo Niedbalscy organizują imprezę poświęconą konikowi polskiemu. Ponieważ na wielu stronach FB jest mnóstwo zdjęć opisujących genialną atmosferę tego spotkania, emocje zawodników i piękno konika polskiego, to ja postanowiłem skupić się na części technicznej samych zawodów, która to część zresztą najbardziej mnie interesowała.

Otóż od 12stu lat w ramach obchodzonego tam Święta Konika Polskiego rozgrywany jest Wszechstronny Konkurs Konika Polskiego. Składa się on z 3 części: rajdu, ścieżki i wyścigu. Pełny opis zasad znajduje się na stronie http://konikipolskie-majdan.pl/swieto-konika-polskiego/ . W skrócie rajd do 20 km trasa w lesie, ścieżka to "plac" i do 18 przeszkód, wyścig to szybki przejazd ok. 400 m. Wychodząc z założenia, że rajd i wyścig są teoretycznie proste w opisie, w niniejszy poście świadomie je pomijam. Zatem poniżej znajdziecie Państwo ogląd ścieżki (choć zdjęcia nie są porywające) i przeszkód jakie muszą pokonać startujące koniki polskie z ludźmi na grzbietach.

Start. Dwie tyczki. Jeździec dojeżdża na start z placu, który jest schowany gdzieś tam z tyłu za górką.

Przeszkoda nr 1. Bramka – wys. 1,05 m, szer. 1,1 m. Bramka jest tylko na zawiasach, trzeba podjechać i pchnięciem ją otworzyć.

Przeszkoda nr 2. Kłoda – wys. 0,45-0,55 m, szer. min 3,0 m.

Przeszkoda nr 3. Koperta – wys. 0,4 do 0,7 m, szer. min. 3,0 m

Przeszkoda nr 4. Podjazd – kąt nachylenia 45-60 stopni. W zawodach na Majdanie ze względu na bardzo duże zróżnicowanie terenu jest zastosowany aż w 3 miejscach.

Przeszkoda nr 5. Dziura w płocie – wys. górnego rygla 1,8 m i 0,2 m dolnego, szer. 1,3 m

Przeszkoda nr 6. Zjazd – kąt nachylenia 45-50 stopni. Niestety nie ma zdjęcia bezpośrednio ze zjazdu, ale na tym zdjęciu w tle za koniem i jeźdźcem widać stok po którym zjeżdżali zawodnicy.

Przeszkoda nr 7. Mostek – szer. 2,4 m, dł. 5,5 m.

Przeszkoda nr 8. Wiatrołom – szer. min 1,5 m, dł. min. 2 m.

Przeszkoda nr 9. Kładka – szer. 1,15 m, dł. 3,3 m.

W tym miejscu był kolejny podjazd.

Przeszkoda nr 10. Zygzak – szer. 0,9 m, dł. 3 razy po 2,55 m, kąt 120-140 stopni.

Przeszkoda nr 11a. Koło: zatrzymanie – średnica 3 m, 4 nogi na stój lub 3 nogi z bezpośrednio ruchem wstecznym.

Przeszkoda nr 11b. Koło: cofnięcie – ruch wsteczny, obie zadnie nogi poza linie koła.

W tym miejscu była powtórzona przeszkoda: Kłoda – wys. 0,45-0,55 m, szer. min 3,0 m.

Przeszkoda nr 12. Slalom – 9 tyczek (bel) co 2,1-3,2 m , całość 21 m.

W tym miejscu był kolejny zjazd.

Przeszkoda nr 13. Firanka – wys. 2,3 m, szer. 2,4 m, ,,prześwit” od spodu 0,5 m.

Przeszkoda nr 14a. Wianek: podjęcie – stolik/pieniek wys. 0,6-0,8 m. (Wiem, beznadziejnie skadrowane. Przepraszam jeźdźca).

Przeszkoda nr 14b. Wianek: osadzenie – tyczka wys. 1,6-1,8 m osadzona pionowo. (Znowu to samo z kadrem, tylko w drugą stronę. Przepraszam).

W tym miejscu znajdował się kolejny podjazd.

Przeszkoda nr 15. Kamień (włożenie czegoś co leży na kamieniu do skrzynki, w tym przypadku było to strzemię) – zatrzymanie czasu.

I to byłoby na tyle jeśli chodzi o techniczną stronę zawodów. Ogromy szacunek dla całej rodziny Państwa Niedbalskich za wspaniałą imprezę. Uznanie za zaangażowanie dla wolontariuszy. Podziękowania wszystkim konikom i osobom uczestniczącym i obserwującym zawody za cudowną atmosferę. Wraz z Anetą i Norbertem pozdrawiamy też pensjonat MAZUR w Krutyni :)

A na koniec refleksja. Marzy mi się taka impreza na Podlasiu pod patronatem PTOP. Zawody są równocześnie próbą dzielności umożliwiającą otrzymanie przez konia licencji. Biorąc pod uwagę ile pracy nas czeka z naszymi prawie 20 dorosłymi i młodymi klaczami pomysł ten wcale nie wydaje się pozbawiony sensu.